poniedziałek, 27 maja 2013

OD GRATA DO EKSPONATA. Moje renowacyjne FOTOSTORY. 100 - letnia szafa w rok. ZAKOŃCZENIE!

Odc.: 33

Najwyższa pora zakończyć ten wątek! Oto ostatnie machnięcia pędzla na rzeźbie meblowej, kupionej do kompletu z tymi, którymi ozdobiłam 2 pary drzwi:






Dopiero z tą ozdobą, zwieńczenie pasuje do reszty...



Opuszczona przez brata syjamka, podziwia moje dzieło z wysokości kociej szafki:


Oczywiście pozostały mi jeszcze do zakupu nowe, mosiężne szyldy, bo ostał się tylko jeden pierwotny, ale tu już czekam na okazję i przypływ gotówki :-)
Póki co - uznaję renowację tego mebla za zakończoną!
A tak urokliwie prezentuje się szafa z boku:




Osobiście, podoba mi się odbicie starych fotografii w lustrze. Teraz, z satysfakcją mogę spojrzeć w umordowane oblicze autorki tego EKSPONATA :-)



Warto było zużyć trochę krwi, litry potu i kilka łez złości, żeby z czegoś takiego...



... zrobić - to:



KONIEC!!!!






środa, 22 maja 2013

OD GRATA DO EKSPONATA. Moje renowacyjne FOTOSTORY. 100 - letnia szafa w rok. Odc.: 24 - 32

Odc.: 24 - 26.

No, i proszę... Nie jest to może na 5+, ale więcej nie udało mi się odtworzyć z niczego. Cyzelowałam prawie milimetr, po milimetrze, dłubiąc linijką rowki w miękkiej szpachlówce. Takiej rekonstrukcji nie robi się za jednym zamachem. 





Odc.: 27 - 28.

Pomalowanie zajęło mi chwilę w dwóch podejściach. Goniłam resztką farby wydobytej ze dna puszki. Gdyby zeschła cała, musiałabym kupić nowy pojemnik i nie wiem, co jeszcze wymalować na fioletowo... Do ideału wiele brakuje, ale pocieszam się myślą, że górę najczęściej będą oglądać muchy i pająki.






Bok, który straszył nierówną, jednolitą w kolorze powierzchnią, postanowiłam uciekawić. Z mojej kolekcji starych fotografii, wybrałam takie, które nie miały większego znaczenia:




Prawda, że zrobiło się klimatycznie? Dopiero teraz zauważyłam, że szklane żołędzie przy kinkiecie, w założeniu na choinkę, zadomowiły się na stałe po okresie świątecznym :-)
To jednak nie wszystko - pozostało zwieńczenie. Taktownie przemilczane, leżące na górze jak zbędna decha. Porosło warstwą kurzu, pyłu z licznych szlifowań, aż się zakasłałam przy zdejmowaniu.




Odc.: 29 - 30

I znowu opalanie, skrobanie. Na 2 raty, a i to było bardzo wyczerpujące.



Pracy tej, jak zwykle, towarzyszyły moje 2 syjamy, wylegując się na łóżku w loggi. Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że kocur (Tuman, pieszczotliwie Tumek), tak władczy, mądry, iście patrialchalny, nosi w sobie śmiertelną chorobę...



Jak sobie poradzi bez niego, jego siostra, Padlinka (powyżej na foto), gdy zawsze razem... razem?





A tu już Tumek :-)


Odc.: 31 - 32

Persica, Hołota, która została mi po Mamie, podziwia pomalowane 2 x, zwieńczenie:



CDN...