Szklane PS.

I jeszcze małe post scriptum, dla tych, którzy zajrzeli tu poprzednim razem z przyjemnością. Skoro choinki nadal u mnie stoją, a stoją, bo od wielu lat preferuję sztuczne, zaś nikt z Was chyba nie wie, co będzie za rok, to czemu czekać tak długo - tym bardziej, że zima z opóźnieniem, ale w końcu roztoczyła swoje białe uroki... A w tej scenerii kolorowe szkiełka jak najbardziej znajdują swoje uzasadnienie. Zresztą dla mnie, jako kolekcja, są zasadne zawsze ;-).

2 ulubione grzyby, choć gwarantuję, że tych nakrapianych motywów można znaleźć w moim zbiorze znacznie więcej:

Ten na długiej nóżce, Babcia dostała od swojej teściowej w latach'60 XXw.
Okrąglutki jest przynajmniej o dekadę nowszy.

Bałwanki nie zaznały u nas szczęścia, tłukły się na potęgę w moim dzieciństwie mimo, że miałyśmy po kilka egzemplarzy każdego rodzaju. Coś tam jeszcze ocalało u Babci. Tego, naprawdę ogromnego, zdobyłam już jako dorosła pannica. Swoim zwyczajem upatrzyłam ów jakże atrakcyjny eksponat, na wystawie jakiegoś sklepu. Bo zaraz po nowym roku, rozpoczynałam dreptanie po starych dzielnicach Warszawy w nadziei na podobne łupy...

Japonkę nieco nachmurzoną i zezowatą, (ale cóż to szkodzi) dostałam w latach'80 na Mikołajki. Moje wczesne dzieciństwo, to zawsze składowanie zdobytych bombek na górnej półce regału przez cały grudzień. Nie było roku bez dokupywania nowych ozdób. Japonka ma swoją siostrę bliźniaczkę w czerwonym kimonie, też zezującą ;-)

Piesek przycupnął w głębi choinki. U Babci jest jego brat w innych kolorach. Pochodzi z przełomu lat '60 i 70. Uwielbiam tę postać!

Świeczka na klipsie i plastikowy kominiarczyk wklejony w szklaną, przezroczystą bombkę w kolorze bursztynu, to jedne z babcinych plonów dorocznych podróży do Czechosłowacji (lata'80):

Trójstronna, potężna Kura Trójki Udziałowców - kupiona w Cepelii tego samego dnia, co Kot Mikołaj (patrz: poprzedni wpis). Była dużo droższa od niego! Dlatego ja, Mama i Babcia zrzuciłyśmy się solidarnie na to cudo. Każda miała swoją własną część Kury ;-)))  
      

Jakże skromnie na tym tle wygląda kogucik z lat '60...

Ułamek podzbioru sopli, w większości z drugiej ręki:

A to już nowy wytwór, (po roku 2000) oklejony aksamitem, obszyty cekinami. Ani ładniejszy, ani brzydszy - po prostu inny, jak inny jest dzisiejszy świat.