Robaczywe naszyjniki i nie tylko...

Nie było mnie jakiś czas, bowiem życie niemożliwie przykręciło śrubę... Po śmierci Padlinki, choć kilka tygodni już minęło, nadal tkwię w zawieszeniu i odpieram inne trudności. Smutny, gęsty czas sprzyja za to jednemu - rzeźbie.
Powstało trochę różnorodnych rzeczy, inne są w fazie tworzenia. Niektóre mogę Wam zaprezentować. Pozostałe doczekają się odrębnych wpisów....
Poniższe figurki są już wypalone, trzeba je tylko poszkliwić:

   Zawsze kochałam gryzonie, a już najbardziej myszy. Przy okazji napiszę o tej miłości. Kto widział moje rysunki, obrazy, czy choćby wpadła mu w łapki ma książka - wie, że żywię też namiętność do grzybów i uważam je za bardzo inspirującą, niesamowitą formę, wygenerowaną przez najwspanialszą designerkę pod słońcem: Przyrodę! ;-)

Nieco groźny kot zrodził się pod wpływem nie pierwszego już powrotu do jednej z najgenialniejszych, jeśli w ogóle nie najlepszej książki S. Kinga: "Smętarz dla zwierzaków". Zbyt łatwo zaszufladkowana w dzisiejszej pop kulturze jako horror, jest w istocie traktatem filozoficznym o przemijaniu i buncie wobec śmierci, ubranym w kostium powieści obyczajowej, ewoluującej w dramat.

A tu już naszyjniki:

Kobiecy i z fantazją. Bez metalowego zapięcia, wiązany na karku, nie wystraszy nawet alergika ;-) Długość: 55 cm. Sama ważka to: 4,5 cm x 8 cm.

Ale mnie osobiście bardziej podoba się ten krótszy i lepiej mi z nim na szyi:

Długość, łącznie z zapięciem: 39 cm. 

Inny nocny motyl, tym razem jako nieduża zawieszka na ścianę, poleciał do jednej z moich Koleżanek. Pierwotnie zastanawiałam się, czy nie przykleić go do bambusowego patyczka i nie uczynić dekoracją doniczki. Lecz zmieniłam plan: 

Skopiowałam też, z nudów chyba, projekt sprzed 4. lat. Kolczyki z kotami i rybim szkieletem. Znalazłam jeszcze materiał i formę. Choć spore, są naprawdę lekkie:

Nie próżnowałam w trudnym dla mnie czasie. Ale uczyniłam go przynajmniej czasem wykorzystanym pożytecznie. Zawsze to jakiś zysk w przestrzeni straty...